නිරුවත් කරලා ඇඟිලි ගහනවා? (18 වැඩි උන් විතරක් කියවන්න)

හිර ගෙදරට ගෙනයන සිර කරුවන් සියලුම දෙන එකම හෝල් එකක් තුලට ගාල් කරනු ලබන අතර එහි සිට එකිනෙකා වශයෙන් එලියට ගෙන සන්තක දෑ සාක්කුවෙ තිබෙනාවූ දේවල් පර්ස්, මුදල් ආදී සියලුම දෑ ඉවත් කොට රේජිස්ටරේට නම ඇතුලත් කොට ප්‍රධාන දොරටුව අසල ඇති සෝදිසි කිරීමේ කාමරය වෙත රැගෙන යන අතර එහි සේවය කරන්නේ ත්‍රිවිද හමුදා නිලධාරීන් වන අතර ඔවුන් රැඳවියන්ගේ සියලුම ඇඳුම් පැළඳුම් ඉවත් කොට සෝදිසි කිරීම් කරනු ලබයි අච්චු කරුවන්ගේ අධෝ මාර්ගයට ඇඟිල්ල පවා ගසා පරීක්ෂා කරනු ලබයි. ඒ අවුන් බංකර් ගැසීම ගැන පළපුරුදු කරුවන් වන බැවිනි. අලුත එන්නාවූ සැකකරුවන්ට එම සැලකිල්ල නැතිවීම ගැන මා දෙවියන්ට අනෙක වරක් පිංදුන්නේ මන්ද යත් යකෝ තියෙනෙත් එකයි. නෝ එන්ට්‍රි එකේ ඇඟිලි ගස්සවාගැනීම මට ආසාවක් නොවූ බැවිනි. එතනින් එලියට ගිය විට සියල්ලන්ම වාට්ටු ක්‍රමයට බෙදනු ලබයි වෙන්කරනු ලබයි. හැම වාට්ටුවකම නායකයෙක් විය වාට්ටුව හැසිරවීමට ජෙලර්ලාට සහය වීම බොහෝ දුරට මොවුන්ගේ රාජකාරිය වෙයි. මොවුත් තමන්ගේ වාට්ටුව තුල රජෙකු මෙන් ජීවත් වෙයි. වාට්ටුවේ එකෙක් බටයක් අදියි නම් ඒ මොහුවෙයි. මොහු වටා සැරිසරන ගෝලයින් පිරිසක්ද සිටින නිසා වාට්ටුව තුල අනෙක් සිරකරුවන් මොහු සමග කටගැසීමට නොයයි. 

අනෙක් මතක් කල යුතු කාරණය නම් සිරගෙය තුල භාවිතා වන වචන කනට මී පැණි වක්කරන්නාක් මෙන් වන්නේය. සිරගෙය තුලදී ඔබට විෂමාකාර චරිත දැකීමට පිළිවන. හුදෙක් අපරාදකරුවන් වැරදි කරුවන් සැක කරුවන් නීතියටය. නමුත් ඔවුන්ටත් කතාවක් ඇත. මා මෙහිදී  කරන්නේ සිරකරුවන් සුද්ද කිරීම නොව හුදෙක් සානුකම්පිතව බැලීමට සහ එය කතිකාවකට ගෙන එමටයි. එහි වූ වයස 60 පමණ සීයා කෙනෙක් වූයෙන් මම ඔහු සමග කතාවට වැටුනෙමි. ඔහුගේ පුතා ලේලිය හා එක්ව ඉඩකඩම් ගෙවල් දොරවල් සියල්ල ඔවුන් නමට ලියවාගෙන මේ අසරණ පියාව එළියේ ගරාජය තුලට දමා ඇත්තෙන් ඔහුට කෑම බීම ටිකවත් හරිහැටි ලබාදෙන්නේ නැති බවයි. දවසේ කුලියක් මලියක් කොට ලබාගන්න වූ ආදායමෙන් පොඩ්ඩක් සප්පායම් වෙන ඔහු බීමත්ව පැමිණ පුතාට හා ලේලියට බැනවැදුණ විට ඔවුන් පොලිසිය කැඳවා ඔහුව සිරගත කල බව පැවසීය. බන්ධනාගාර ගතවීමට හේතු වූයේ රුපියල් දහසේ දඩය ගෙවීමට ගෙදරින් කෙනෙකු පැමිණ නැති බැවිනි.

මා දුටු තවත් විශේෂිත චරිතයක් නම්  මුහුණේ කැපුම් කැළලක් සහිත සෝමපාලය (සැබෑ නම වගේ එකක්) ඔහුගේ වයස 56 කි. ඔහු ජීවිතෙන් අවුරුදු 40ක් පමණ හිරේ ගෙවා ඇතිබව පැවසු විට මා පුදුම විය. මුලින්ම සිදු කරන ලද කුඩා හොරකමකට දඬුවම් වශයෙන් හය මසකට සිරගත කරනු ලැබූ ඔහු නැවත එලියට පැමිණි පසු සමාජයේ සියලු දෙනාම ඔහුව කොන්කරන්නට වූයේ හොරා, හිරේ ගියපු එකා යනුවෙනි. ඔහුට රැකියාවක් ලබාගැනීමට නොහැකි විය ගමේ උන්ද රැකියාවක් නොදුන්නේ හිරේ ගොස් පැමිණි හොර දාමරිකයෙකුට
වත්ත පිටියේ කුලී වැඩක් දෙන්නට කැමති වන්නේ කවුද? එහිදී ඔහුට එම පළාතේ කසිප්පු විකුණන මුදලාලි කෙනෙකු හම්බ විය. මේ තරුණයාගේ අසරණ බව තේරුම් ගත මුදලාලි ඔහුට සරණ වීමට ඔහුට රැකියාවක් ලබා දීමට ඉදිරි පත් විය. ඒ කසිප්පු ප්‍රවාහන කටයුත්තයි. කෙසේ හෝ වරක් කසිප්පු සමග අල්ලාගත් මුදලාලිගේ පවුලේ අයෙකු වෙනුවෙන් සිරගත වීමට මොහුට සිදුවිය. ඒ කසිප්පු ඇද්දේ තමා යයි කියා තමන් පිට වරද පටවාගනිමින්ය. එය ඇසූ මා මවිත වූයේ අනෙකෙකු කල වරදකට තමන් ඉල්ලන් හිරගත වන්නේ මන්ද යනුවෙනි. එයත් එක්තරා ආදායමක් රැකියාවක් බව මා දැනගත්තේ එදාය. ඔහු එතැන් පටන් විවිද පුද්ගලයන් වෙනුවෙන් හිරගත වන්නේ ඉතා ඉහල මුදල් අය කරමිනි. වරද කරු නිදොස් කොට මෙසේ කුලියට හිරගතවී සිටින කාලය තුල ඔහුට ඔහුගේ පවුලට මුදල් ලැබෙන්නේය. (අන්න කරනවා නම් ස්වයං රැකියාව) 

මාද ඔහුගේ වතගොත අසාගත්තේ අනාගතයේදී ප්‍රයෝජනවත් වියහැකි බැවිනි. හිකිස්........ 

ඇතුලේ තිබෙන තවත් මාෆියාවක් නම් ගොටු ඇල්ලීම (......ක දීම කියලත් කියනවා) හැබැයි ජේලර්ලාට. වාට්ටුව භාර ජෙලර්ගේ හිත දිනාගත හැකි වුවහොත් තමන්ගේ තරහ කරුවන්ගේනුත් පලිගැනීමට හැකිය. එවන් දේවල්ද මා දුටුවේ වැලිකඩ තුලදීමය. සැබවින්ම ගතහොත් සිරගෙයක් යනු භාහිර ලොවෙන් වෙන්වුන තවත් ලොවකි එහි ඇතුලත සිදු වන දේවල් පිට ලොවෙන් වෙන්වී පවතින්නේ පිටස්තර ලොවත් සමග එහි ඇති සම්බඳතාවය අඩුබැවිණි. එය මෙලොව තුලම ක්‍රියාත්මක වෙන තවත් ලොවක් බඳු වෙයි. තමන්ගේ කාමරයේ සැප පුටුවක් මතට වී මෙය කියවන ඔබට එහි ඇති කටුක බව වටහා ගැනීම උගහටය. එබැවින් අවසාන වශයෙන් මට කීමට ඇත්තේ "හිරකරුවන් යනු මනුස්සයන්ය" කියන කියමන හිරගේ තාප්පයට පමණක් සීමා නොකොට දාස් ගණන් සිරකරුවන් සිරගෙවල් තුල පුරවා නොගෙන යම් කිසි වැඩ පිළිවෙලක් ක්‍රියාත්මක කිරීමේ කාලීන අවශ්‍යතාවය ගැන මතක් කරමින් සහ සිරකරුවෙක්, හිරේ ගිහින් ආපු එකෙක් යැයි  සමාජයේ හංවඩු ගැහීමේ ක්‍රමය වෙනස් කළහොත් දීර්ග කාලීනව සිරකරුවන් සිරගත වීමේ ප්‍රවනතාව අඩු වීමක් සිදුවිය හැක. මක් නිසාද යත් ඔයාල සමහර විට අහල ඇති කතාවක් එකසැරයක් හිරේ ගිය එකෙක්ට තවසැරයක් යනවා කියන්නේ නතින් කියන එක. මොකද පලවෙනි සැරේ හිරේට යන්න කලින් බයක් තියෙනවා කුතුහලාත්මක බයක් හිරේ මොනවගේද කියන්න දන්නේ නැති නිසා ගිහින් ආවට පස්සේ ඒක නැතිවෙනවා. 



ඔන්න කෝරලේ මහත්තයට හිරේ යන්න උන විදිය.


කට්ටියටම මතක ඇතිනේ බනීගේ මාමලව.......... ඉතින් මේ අය කරපු කෙනෙහිලි කම්වලට පිළිතුරු දෙන්නත් මට මට වාරයක් ලැබුනා. ගිය දෙසැම්බරයේ බනියාගේ දැඩි ඉල්ලීම මත ලංකාවට පැමිණියේ මේ පාරනම් පොඩි ට්‍රිප් දෙකතුනක් ගොස් ඇති තරම් සතුටු වෙනවා කියාය. මොකද අපි ලංකාවට බහින්නේ නිකම් ගෙදරට වෙලා ඉන්න නෙවෙයිනේ පුරා වසරක් උපන් රටින් සැතපුම් දහස් ගණනක් දුර ඉඳන් රැකියාව කොට ලැබෙන්නාවූ මසක නිවාඩු කාලය විදේශ රැකියාවක නියතු වූවෙකුට මහමෙරක් වගේ. මගේ ලොකු ආසාවක් තිබුන සිරීපාදේ යන්න දෙයියන්ගේ පිහිටෙන් එකත් කරගත්තා. අනෙක තමයි පොඩි වාහන කටුවක් අරගන්න එක මොකද පසුගිය වතාවන් වල අපි ගිය ට්‍රිප් බස් වල ගියත් බනියාට එසේ යාමට නොහැකි ඇයගේ අසනීප තත්වය නිසාවෙනි. නමුත් මේ වාහනය නිවසට පැමිණි පසු සතුරනුත් මිතුරන් වූයේ (මගේ නොව) හැමටම හොරාය. මේ පිළිබඳව කියන්නට සිදුවන්නේ කතාවට එන්ටර් වෙන්නට පොටක් පාදගන්නටය.

නිතර දෙවේලේ ඔවුන් අප නිවසට පැමිණීම ගැන මා සිතේ කිසිම මනාපයක් තිබුනේ නැත නමුත් බනියාගේ නෑදෑකම මත මට විරුද්ධ  වීමටද නොහැක. අනෙක නිවසට ආ අයෙක් එලියට දැමීම අප සිංහල ගතිසිරිත් වලට පටහැනි බැවිනි. දිනක් බලලා මල්ලෙන් එලියට පැන්නේ. දුවේ දැන් මේ ළමයා රට ගියාම වාහනේ නිකන් දිරල යනවා තමන්ගේ කෙනෙක්ට දුන්නොත් හොඳට බලාගනීවි යනුවෙනි. එදින හවස හැරාට කෝල් එකක් දුන් මා එන ලෙස පැවසුවේය. රාත්‍රී කෑම වෙලාවේදීද අර කතාවම නැවත ඇදුනු විට සියලු දෙනාම ඉදිරිපිට මම කිව්වේ අනේ මේ ඉන්නේ අපේ හැරා එයා සම්පූර්ණයෙන්ම මගේ වාහනේ බලාගනීවි යනුවෙනි. කතාව එතනින් ඉවර උනත් වැදෙන්න ඕනේ තැනට වැදුන විත්තිය නම් සියලුම දෙනාට තේරුණේය.

ඔවුන්ගේ ළමයින් පාසල් නිවාඩුව ගතකලේ අප නිවසේ බැවින් ඔවුන්ගේ පාසල් කාලය නැවත ආරම්භ වූ නිසා නැවත ගෙවල් වලට ඇරලීමට අපි කළුතර බල පිටත් වූයෙමු. මේ ගමනට මමයි බනියි සිඟයි, බනියාගේ අම්මගේ පුංචි අම්මගේ පුතෙකුත් (තවත් මාමා කෙනෙක්) සහභාගී විය. උදේ පිටත් වූවත් වාහනයේ ඇතිවූ දෝෂයක් මත අප එහි යනවිට දහවල් 1ට පමණ ඇත ඔවුන්ගේ මිදුලේ වාහනය නතරකල මා සිඟාලගේ නිවස වූ අල්ලපු ගෙදරට ගියේ වතුර බීමටයි. මා පෙරසිටම ඔවුන්ගේ නිවසින් වතුරවත් නොබොන බවට සපත කර ඇති බැවින් එහෙන් වතුරවත් බීමට නොහැක. හයියෙන් කෑගහ ගන්න ශබ්දයක් ඇසී බලන විට බනීගේ මීමා ඇයට බැනවදිමින් අයව ගෙදරින් එලිට තල්ලු කරමින් සිටියේය. ඔවුන්ට ප්‍රශ්නය වූයේ අප දෙපැයක් පමණ පරක්කු වූන එකය. එහි හරිවැරැද්ද තේරුම් කිරීමට ගිය බනියාට ඔවුන් පහර දීමට වූයේ ඇයගේ අසනීප තත්වයවත් නොසිතාය. එවිට මා එය නවත්වන ලෙස කී විට. ආ......... උඹ ලොක්කෙක්ද තව ගහනවා මොනාද කරන්නේ?????????

මගේ මේ බ්ලොග් එක කියවන ඔයාල දන්නවා ඇති මම මහත්මා ඝාන්ධි න්‍යාය අනුගමනය කරන කෙනෙක් කියල. එවිටත් මගේ ඉවසීමේ රතු කට්ට පැන තිබිණ. අනෙක මෙතෙක් දුක් කරදර විඳ ලබාගත් මගේ ආදරණීය බිරිඳට පහරදෙනු ඉවසා සිටීමට නොහැකි විය. එතන බිම වැටි තිබු පොල් ගෙඩියක් ගෙන එල්ලය බලා මීමාගේ ඔලුවට පහර දී හිතේ තිබු තරහ යන තෙක් ඇති තරම් නෙලුවේය. ඔහුගේ උදව්වට ආ අනෙකාටද එලෙසම සලකා යනන්ට යනවිට නැවතත් කුනුහර්ප කියමින් බනින්නට විය. නැවත පහරදුනහොත් මේ යකා මිය යාවියයි සැකයක් මට විය මක් නිසාද යත් ඒවිටත් ඔහුට සුළුදිය පහව ගොස් තිබු බැවිනි. 

එතන වූ දම්රෝ පුටුවක් ගෙන එයින් දමා ගැසුවත් එය ඔහුට නොවැදී බිත්තියෙහි වැදී කැඩීගියේය.එමින් ගමන් සිඟා කීවේ කාගෙන් නැතත් මුන් මගෙන් පාඩමක් ඉගන ගන්නට ඇතිබවය. මක් නිසාද යත් මෙම පවුලට සම්බන්ද වෙන්නාවු හැම බෑනෙකුටම සිදුව ඇත්තේ මොවුන්ගේ පයට පෑගී, ගසන්නාවූ පදේට නැටීමටය. නමුත් මා එයට සූදානම් නැත.

මගක් දුර ආපසු සිතට දැනුනු අදිසි සිතුවිල්ලක් මත මා චමියාට කීවේ පොලිසියට ගොස් මේ පිළිබඳව පැමිණිලි කෙරුවොත් හොඳයි නේද මාමේ යනුවෙනි. එවිට ඔවුන් කීවේ එය අනවශ්‍ය බවයි. බනියාගේ කකුල ඉදිමී ඇත්තේ තල්ලු කරන විට ඇඹරි ගොස් හෝ යම් කිසි එවැනි දෙයක් හේතුවෙනි. එය දකින විට මට නැවත ගොස් ගහන්නට තරම් කේන්තියක් හිතට දැනෙයි. කෙසේ හෝ එදින බ්‍රහස්පතින්දා දිනයක් වූ බව සඳහන් කල යුතුය. සිකුරාදා අප චමියාගේ ගෙදර ගියේ ඔහුගේ මවගේ දානයේ වැඩකටයුතු සිදු කිරීමටය. ඒ ගොස් පැමිණෙන විට අප නිවසට යාබද නිවසේ ඇන්ටි කෝල්කොට පැවසුවේ පොලිසියෙන් පැමිණ මා සෙවූ බවත් පැමිණි විගස පොලිසියට පැමිණෙන ලෙස දන්වා ගිය බවය. වැඩේ පත්තු වී ඇති බව අපිට තේරුනේ එවිටය. මා කළුතර පොලිසියට ගොස් භාරවීමට අදහස් කලත් බනියා චමියා සිඟා හැරා යන සියලුම දෙනා එයට විරුද්ධ වූ බැවින් එයට එහා දෙයක් ගැන මට සිතාගත නොහැකි විය.

පසුදින උදයේ නිවසට පැමිණි අතුරුගිරිය පොලිසියේ පොලිස් නිලධාරීන් මාව රැගෙන ගියේ කට උත්තරයක් ගැනීමට යනවා යනුවෙනි. නමුත් එතනට ගිය විට ඔවුන් පැවසුවේ මා හට වරෙන්තු නිකුත් වී ඇති බැවින් මා උසාවිය මාර්ගයෙන් බන්ධනාගාර ගත කිරීමට සිදුවෙන බවයි. කෙසේ නමුත් පැය භාගයක් යාමට පෙර අපේ සෙට් එකම එතනට විත් මා එලියට ගත හැකි ක්‍රමයක් සොයන්නට විය. කෙසේ නමුත් මට පොලිස් කුඩුව තුල නොරැඳී එලියට වී සිටීමට හැකියාව ලැබිණ. එදින සෙනසුරාද දිනක් බැවින් ඊට පසුදිනත් එහි රඳවා සඳුදා කඩුවෙල මහාධිකරණයට ඉදිරිපත් කල පසු ඇප ලබා දීම ප්‍රතික්ෂේප උනේ නඩුව ඇත්තේ කළුතර උසාවියේ බැවින් එහි ගොස් නිරාකරණය කරගන්න ලෙසයි. එදින සවස සියලුම අපරාධ කාරයන් සමග මාංචු ලා බන්ධනාගාර බසයට දමා පිස්සන් කොටුව හරහා වැලිකඩ බන්ධනාගාරයට ගෙනගියේය.

ඔන්න මගේ සිරගෙදර ජීවිතය ඇරඹුන හැටි එදින රාත්‍රී මා හට නින්දක් නොවූයේ යකෝ කවුද හිතුවේ හිරේ යන්න මේ වෙලා තියෙන දේ වත් මට හිතාගැනීමට නොහැකි බැවින් සියල්ල අවුල් ජාලාවක් විය. පසුදිනද නැවත කඩුවෙල උසාවියට රැගෙන ගිය මා. එතනින් කළුතරට මාරුකෙරින. එදින රෑ බෝවී ඇති බැවින් පසුදින උදෑසන කලුතර උසාවියට රැගෙන ආ මා හට එදින ඇප ලැබිණ. කෙසේ හෝ එම නඩුවෙන් නිදහස් වීමට ඔවුනට වන්දි ලෙස රුපියල් 7000ක මුදලක් වන්දි ලෙස ගෙවීමට සිදුවිය. යකඩෝ කලින් දන්නවනම් 7000 ට 10000 හරි ගෙවල එලියට එනවනේ. මෙච්චර කට්ටක් කන්න ඕනේ නැහැනේ. එදින හැරා පැමිණ, මලයෝ කොහොමද බං උඹට..... යැයි ඇසූවිට මා පිළිතුරු දුන්නේ අයියේ මට මතක් වෙන්නේ අන්දරේගේ අන්තිම කවිය. දන්නා අය දන්නවා ඇති නමුත් නොදන්නා අයට දැනගන්නත් එක්කලා මම ලියන්නම් කෝ

රිදී කලෙන් රන් කොතලෙන් බීපු මට
නිකන් කලේ පැන් නැතිවිය පිපාසෙට....................

(ඉතිරි දෙපදේ මට මතක නැති බැවින් දන්නා කෙනෙක් වෙතොත් ලියන මේක කාරුණිකව ඉල්ලා සිටිමි).

සිර ගෙදර සංචාරයෙන් පසු පැහැදිලි වෙනසක් මගේ සිදු විය. ඒ ඉක්මන් කෝපය බොහෝ දුරට අඩුවීමයි. මට අවුරුදු විසි ගානක් පුරාවට අඩුකරගැනීමට ක්‍රමයක් නැතිව සිටි කෝපය දැන් නම් එන්නේ නෑවිත්ම බැරි අවස්තාවකය.  සමහර විට එය අඩුවෙන්න මම හිරේ යනකන්ම ඉන්න ඇති. කෙසේ නමුත් හිරේ ගිය එක ගැන මා අදටත් දුක් නොවන්නේ මා එහි නිවැරදි බැවිනි. රුපියල් 7000ක් මට වන්දි ගෙවීමට සිදු වූවත් දුක නැත්තේ අවුරුදු ගණනනක තරහා මා පිට කල බැවිනි. අනෙක් කාරණය බ්‍රහස්පතින්දා හවස වූ රණ්ඩුව සිකුරාදා උසාවිත් දමා අපිට කිසි දැනුම් දීමකින් තොරව වරෙන්තුත් නිකුත් කර ඇති බැවිණි. සමත මණ්ඩල ප්‍රශ්න උසාවි දමා ඇත්තේ මාව හිරකිරීමට බව විනිසුරු වරයාට පවා පැහැදිලි විය ඒ ගැන පොලිසියට අවවාද කල විනිසුරු වරයා පැමිණිලි කරුවන්ට අවවාද කලේ බනියාගේ අසනීප තත්වය මත පහරදීම ගැනය.


දැනටත් මේ ප්‍රශ්නේ ඉවර නැහැ අවස්ථාවක් ආ විගසම උන් මට ගහන්නත් මම උන්ට ගහන්නත් සැරසී සිටින බැවින් කොයි මොහොතේ හෝ නැවත ප්‍රශ්නයක් ඇතිවීමට ඉඩකඩ ඇත. නමුත් මෙවර බොහෝ දුරට යන්නේ සීතල යුද්ධයක්. එනම් මොලයෙන් කරන දේවල් බැවින් වැඩි පාඩුව වන්නේ කාටදැයි අපි බලන් ඉමු. ඔන්න මගේ බ්ලොග් පාඨකයිනි බ්ලොග් ලියන්නනි මා හිත මිතුරනි. සිහින කුමරිය කතාවේ අවසානයේදී මා පොරොන්දු වූ පරිදිම මා හිරේ ගිය හේතුවත් ඒ ආකාරයත් හිරගේ ඇතුලත් විස්තරත් සඳහන් කලෙමි. දාන්නම් කිව්වා ඔන්න දැම්මා  මම ආයේ කිව්වොත් කිව්වා බොලව් කිරිගහට මෝල් ගහෙන් ඇන්නා වගේ තමයි.


(සැලකිය යුතුයි..... ගොඩක් කොටස් කපා හරින ලද්දේ රාජ්‍ය විරෝධී ඒවා බැවින් සුදු වෑන් පැහැරගැනීම් වලට ලක්විය නොහැකි බැවිනි)