Wednesday 13 February 2013

ගණිකාවක් වෙත ගොස් පොලිසියෙන් මගවියදම් ගෙන පැමිණීමේ කතාව



කට්ටියට මතකයිනේ මම ගම්බට්ටේක්ව වස්තිකල තාලේ ඉතින් මේක කියවපු මාගේ මිත්තරයෙක් මට බැන්නා එයා මේකට එකඟ වෙන්නේ නැහැ කියල. මේ එයාට හම්බ වෙච්ච ගුණවත් පොලිස් නිලධාරින් එයාට සෙට් උනේ කොහොමද කියල කිව්ව කතාවයි. මම දාන්නම් මොකද බල්ලෝ වගේම මනුස්සකම් හඳුනන මිනිස්සුත්පොලිසියේ සේවය කරන බව දැනගැනීමට මේක හොඳ උදාහරණයක් වේවි. මේ ඔහුගේ පෞද්ගලික අත්දැකීමක්. ඒ නිසා නම ගම සඳහන් කිරීමෙන් මම වලකිනවා. මේ කතාවෙන් ගතයුතු අර්ථය ගැන මට වැටහීමක් නැතත් මේ ගැන තීරණය කිරීම මම පාඨක ඔබට භාර දෙන අතර.මම කතාව ඔහුගේම වචන වලින් දාන්නම් එහි ඇති රසය වැඩි කිරීමට.

මේ පුද්ගලයාව අපි හඳුන්වමු නිශාන් කියල (මඩිස්ස ලියන පොඩි එකා නෙවෙයි) ඊට වැඩිය නාකි පොරක්. 
මම එතකොට ජීවත් වුනේ කළුතර ප්‍රදේශයේ.මෙන් ඔහුගේ කතාව ඔහුගේම වචනයෙන්.


ඉතින් අපේ  සෙට් එකේ ඔක්කොම හිටියේ  බඩු කාරයෝ ඒ කියන්නේ අඩුම තරමේ කෙල්ලෙක් එකක් මොකක්ම හෝ දෙයක් කරපු එවුන්. හැබැයි ඔය සෙට් එකේ කෙල්ලෙක් නැතිව හිටියේ මටයි චින්තක කියල තව යාලුවෙක්ටයි විතරයි. අපි හැමදාම හවසට සෙට් වෙන්නේ යුසි වත්තේ ග්‍රවුන්ඩ් එකේ. උඹ ඒ පැත්තේ ගිහිල්ලනම් දන්නවා ඇති. වොලිබෝල් ගහල ආතලේ එකේ මලක් එහෙම ගහල තමයි හැමදාම ගෙවල්වලට යන්නේ එතකොට මම ඕලෙවල් ක්ලාස් වල උඹල ඒ දවස් වල දනගාන කොල්ලෝ  ඉතින් අපේ සෙට් එකේ හිටිය රම්බෝ අයියා කියල කොල්ලෙක් මු තමයි අපේ ලීඩර් මු තමයි ජොයින්ට් සප්ලයි කරන්නේ ජොයින්ට් එක්ක මු අරන් එනවා වැල පත්තරෙකුත් අද වගේ ඉස්සර හැම ගෙදරම ඉන්ටෙර්නෙට් තිබුනෙත් නැහැ කොම්පියුටර් තිබුනෙත් නැහැ. ෆොනුත් තිබුනේ කීයෙන් කීදෙනාටද අපිට තිබුණු එකම සොමිය තමයි පත්තර බලන එක.

ඒ අගෝස්තු ඉස්කෝලේ නිවාඩු කාලේ දවසක් මෙහෙම පත්තර බල බල ඉන්නකොට මම හිතා ගත්තා කොහොම හරි මම ආතල් එකක් ගන්නවා කියලා. පස්සේ මම කල්පනා කරලා මේකට පොටක් පාදාගන්නේ කොහොමද කියලා කතාකලා රම්බෝ අයියට. මිනිහා ඉඳල හිටලා ඔය කොළඹ දිහාවේ එනවා අත් උදවු වැඩ වලට පොර තමයි අපේ ගැන්සියේ කොළඹ ගැන හොඳම දැනීමක් තිබ්බ එකා මම කොහොම හරි දැම්ම මූට ටෝක. කොහෙන්ද මට බඩුවක් (ගණිකාවක්) සෙට් කරගන්න පුළුවන් කියල. මිනිහා මට කිව්ව පිටකොටුවේ බෝගහ ළඟ තැනක්. හැබැයි 1000ක් හමාරක් අරන් පලයන් කියලත් කිව්වා. අපේ එවුන් වදේ ගහන එකෙන් බේරෙන්න තියෙන එකම ක්‍රමේ මේක තමයි කියලයි මට හිතුනේ ඒදවස් වල වැඩිය දැනීමක් තේරීමක් නැහැනේ. බලන්නේ සෙට් එකේ තැනක් තියාගෙන ඉන්න. අපේ තාත්තා කැටයම් වැඩ කරන නිසා සල්ලි තියෙනවා අත දිහැරලා වියදම් කරන්න ඔක්හොම හරි ක්ලාස් එකක් පිටින් දාලා මම උදෙන්ම පිටත් උනා පිටකොටුවට. 

මීට කලින් තනියම ඇවිල්ල නැති කොටුව මට මහ අමුතු තැනක් උනා. ආව උනාට මට තාම අයිඩියා එකක් නැහැ කොහොමද මම බඩුවක් සෙට්කරගන්නේ කියලා. බසේකෙන් බැහැල පරණ CTB බස් ස්ටෑන්ඩ් එක පැත්තට මම ඇවිදගෙන ගියා. කඩේකින් පත්තුකරගත්ත සිගරට් එකකුත් ඇද ඇද ඉන්න අතරේ එතන තිබුන කඩේකින් රුපියල් 50කට සන්ග්ලාස් දෙකක් අරං දාගත්තේ අඳුනන කවුරුත් දකීවි කියන බයට.එතනට වෙලා කල්මරමින් ඉන්න කොට මම දැක්ක වයස 20ත් 30ත් අතර ගැහැණු කෙනෙක් එනවා හොඳට ඇඳල කරලා හිටියේ හෑන්ඩ් බෑග් එහෙකුත් කරේ දාගෙන බැලු බැල්මට පේන්නේ ඔෆිස් එකක වැඩකරන ඩයල් එකක් වගේ. මම වැඩිය පැත්ත බලන්නේ නැතිව ඉද්දි මේ ගෑනි මගේ ලඟට ආව. 
මොනවද බලන්නේ කියල මගෙන් ඇහුවා එකපාරටම. 
මම කිව්ව මොකුත් නැහැ කියල 
මේ ළඟ පොට් එකක් තියෙනවා වැඩි ගානක් නැහැ කියල කිව්වම මට තේරුනා මේ ඩයල් එකක් බව. 
"කීයද?" කියල මම ඇහුවා. 
"600" ක් කියල මේ ගෑනි ගත්කටටම කිව්වනේ. රම්බෝ අයියා කියපු දේ එකපාරට මතක් උන මම එකපාරටම ඒ ගානට කැමතිවෙන්නේ නැතිව "අපෝ බැහැ ගාන වැඩියි කියල කිව්වා. මොකද කියන්නේ 300ක්." හරි කියල ගෑනි වැඩේට කැමති උනා. එතන තිබ්බ පරණ ත්‍රීවිල් එකක් ලඟට ගිහින් එකට ගොඩවෙලා මටත් නගින්න කිව්වා කියලා යන්න ඕනේ තැන ඩ්‍රයිවර්ට කිව්වා. උන්දෙන්නගේ කතාවෙන් මට තේරුනේ ඩ්‍රයිවරුත් මුන්ගේම එකෙක් තමයි කියලා උන්දෙන්නා ආගිය තොරතුරු කතාකරමින් යන අතරේ මම ගණන් හදලා බැලුවා අද කාලේ 300ක් කියන්නේ වැඩි වටිනාකමක් නැති වුනත් 90 ගණන්වල 3000ක් විතර වටිනවා කමක් නැහැ හැමදාම නැහැනේ කියල හිතාගෙන මම සද්දනැතිව හිටියා.

මුඩුක්කු පේලියක් ලඟට ඇවිත් නවත්වපු ත්‍රීවිල් කාරයා අපිව බස්සල කිව්ව 200ක් දෙන්න කියලා. මම ඌට 200ක් දීල මේ ගෑනි එක්ක ඒ ගෙදරින් ඇතුලට ගියා හරිම අපිරිසිදු ගෙයක් ඒ ගෙදර මිනිහයි ගෑනියි ළමයි වගේකුයි හිටියා කාමරේ කුලිය මට ගෙවන්න කිව්ව ගෑනි ඇතුලට ගියා. මගේ ඔලුවේ ඉඳන් කකුල් දෙක ලඟට බලපු ඒ ගෙදර අයිතිකාරයා. මල්ලි මොකද පලවෙනි සැරේද? මීට කලින් මේ පැත්තේ දැකල නැහැ ගම කොහෙද? කළුතර.වයස කීයද කියල අහද්දීනම් මම පොඩ්ඩක් බය වුනා මම ගත්කටටම 23ක් කිව්වත් ඒ මිනිහා ඒක පිළිගත්තේ නැති විත්තිය පොරගේ හිනහාවෙන් මට තේරුනා. 

හරි මල්ලි ඔක්කොම 700ක් දෙන්නකෝ පැය දෙකක් තියෙනවා ඕනේ දෙයක් කරගන්න. 

ගාන වැඩි නැද්ද අයියේ?

යකෝ මරු කතා තමයි උඹත් අහන්නේ මේ ඒරියා එකේ තියෙන ලාබම තැන මෙතන ඕනෙනම් ගිහින් වෙන තැනකින් අහල එනවා 

එහෙම අහල දැනගන්න මටමේ පළාත ගැන එච්චර දැනීමක් නැති නිසා මට ඕනේ උනේ පුළුවන් ඉක්මනට වැඩේකරගෙන ගෙදර යන්නයි. ගෙනාව සල්ලි මෙතනට ඉවර උනත් කමක් නැහැ මොනවා උනත් මට බස් තව රුපියල් 50ගානක් අතේ තියෙනවනේ කියල හිත හදාගත්තා.
හරි මල්ලි මෙතනින් ඇතුලට යන්න කොනේම කාමරේ  කියල ඒ මිනිහා යන්න ගියා. තව කාමර තිබුනා ඒවගෙත් වැඩ යනවා කියල ඇතුලෙන් ආව සද්දෙන් මට තේරුනා.

ඇතුලට ගියගමන් කලිසම ගලවන්න කියලා ගෑනි කිව්වා. මම කලිසම ගලවද්දී මගේ අතට කොන්ඩම් එකක් දීල කිව්ව 50ක් දෙන්න කියල. එවෙලාවේදී තමයි මට මල පැන්නේ මම කිව්ව ඔක්කොම සල්ලි මම මේ ගෙදර අයිතිකාරයට දුන්නා 700ක් තව මගේ අතේ තියෙන්නේ බස් එකේ යන සල්ලි විතරයි කියලා කිව්වම ගෑනි ඇහුවා එතකොට කෝ මගේ සල්ලි කියල මම ඇහුවා ඇයි මම අරමිනිහට දුන්නේ ඒවටත් එක්ක නේද කියලා නැහැ ඒ රූම් එකේ කුලිය විතරයි කියල කිව්වම තමයි මට දෙයියෝ සිහි උනේ. එතකොට මගේ දිහා කින්ඩියට වගේ බලපු අර ගෑනි අහනවා මල්ලි රුපියල් 50න් කොහොමද ****** කියලා කමක් නැහැ ඕක දෙන්නකෝ මම අරූට කතාකරලා මගේ ගැන ඉල්ලගෙන එන්නම් ඔය එතකල් කලිසම ගලවන්නකෝ කියල ගෑනි එලියට ගියා. මමත් බලන් හිටිය විනාඩි 5ක් 10ක් මේ ගෑනි නැහැ මම කලිසම ඇඳගෙන එලියට එද්දී ගෙයි අයිතිකාරයා කියනවා මොකද මල්ලි වේලපහින්ම? මම පොරට වෙච්ච දේ කිව්වා. එතකොට හිනාවෙන්න පටන්ගත්ත මිනිහා කියනවා මල්ලි ඔය ගෑනි හෙරක් ඔයා ඒකිට අහුවුනා ඒකි සල්ලි අරන් මාරුවෙන්න ඇති. 



හයියෝ මගේ සල්ලි දැන් මොකද කරන්නේ පොලිසියට කියන්නත් බැහැ. කිව්වොත් මාට්ටුවෙන්නේ මමමයි ඒ ගෙදරින් එලියට බැස්ස මම ඇවිදගෙන ආවේ කිසිම අරමුණක් නැතිව යන්න සල්ලි නැහැ ගෙදරට කෝල් එකක්වත් දීගන්න බැහැ ගෙදර ෆෝන් නැහැනේ. මේ යුද්දේ දවස් නිසා පාරේ බැරියර් දාලා ඉස්සරහ තියෙනෙන් චෙක් පොයින්ට් එකක් මම එතන පාස් කරන යද්දී එතන හිටපු පොලිස් කාරයෙක් ඒයි ළමයා කොහෙද යන්නේ කියලා අහද්දී  මම නැවතුනා. කොහෙද යන්නේ එහෙම විස්ටහ්ර හද්දී මම අමු කෙප්පයක් ගොතලා කිව්ව ත්‍රීවිල් කාරයෙක් මට රොබරියක් දුන්න විදියට. ඒ පොලිස් පොස්ට් එකේ හිටපු මහත්වරු මට දවල්ට කන්නත් දීලා අතට රුපියල් 50 කුත් දීලා බසේඑකටත් නග්ගලා එව්වා. ඒ නිසා උඹල ලියද්දි පොඩ්ඩක් හිතල බලපන් හොන්දවගේම නරක මිනිස්සුත් මේ ලෝකේ ඉන්නවා. ඔය වෙච්ච සිද්දිය නිසා මම එක පාඩමක් ඉගන ගත්තා මොන දේ උනත් මම බඩු සබ්ජෙක්ට් එකට බහින්නේ නැහැ කියලා. 





ඔන්න ඕකයි යාලුවනේ කතාව. අද මේ පුද්ගලයා කසාද බැඳලා අවුරුදු 10ක පුතෙක් ඉන්න තාත්තා කෙනෙක් මම ඔහු ගැන දන්නා තරමින් ඉතා ආදර්ශමත්ව ජීවත් වන බවනම් කිවයුතුය. මෙහි රැකියා කරන බොහෝ දෙනෙක් අනියම් සම්බන්දකම් පවත්වාගනිමින් අභිසරු ලියන් වෙත ගියත් මොහු නොයන්නේ ඉහත කී සිද්දිය දැඩි ලෙස ඔහුගේ මනසේ කම්පනයක් වැනි යමක් ඇතිකරලීමයි සිතිය හැක.  මම මේ කතාව බ්ලොගේ පොස්ටුවක් හැටියට දමන බව කීවිට පැවසුවේ මගේ නම නොදා ගම නොදා විස්තරේ ලියපන් යනුවෙනි මේවා අදකාලේ හැදෙන උන්ට හොඳ පාඩම්.  මට නම් මෙව්වා අහල නිකන් හොල්මන් වගේ මේ කතාවේ ඔහු විසින් සඳහන්කරන ලද  කිසිම කරුණක් පිළිබඳව කෝරලේ මහතා විසින් තහවුරුකිරීමක් නොකරන අතරමේ ජේදය ගැන පමණක් වගකීම දරමි( මම කොහොමද බොල මම දන්නේ නැති දේක වගකීම ගන්නේ) අනෙක් වැදගත් කාරණය තමයි





Tuesday 12 February 2013

ඩුබායිවල පිලිපීන ගණිකාවෝ, කිඹුල් මස් ,ශ්‍රී ලාංකික ගෘහ සේවිකාවන්

අද මම ලියන්න යන්නේ ෂෝට් ඇන්ඩ් ස්වීට් කතාවක්. කියවලම බලන්නකෝ හොඳද නැද්ද කියල.මේ හැම කතාවකට වගේම මුල් වෙලා තියෙන්නේ අපේ ඔෆිස් එක ඇතුලේ ඇතිවෙලා තියෙන රටවල් පිලිබඳ ප්‍රශ්නය.



දිනක් මා දහවල් කෑමට යන විට ටිරා (මතකයිනේ) වෑන් නම් පිලිපීන ජාතිකයෙකු සමග උණුසුම් ලෙස බහින් බස් වෙමින් සිටියහ. මේ දෙන්නා මරාගන්න යන්නේ මේ රටවල් වල ගුණ දොස් කියල. මටත් ඉතින් අල්ල කහන ගතියක් තියෙනවනේ රට ජාතිය ආගම ගැන කියද්දී ඔතනට සෙට් නොවීම ඉන්නම බැහැනේ. මමත් කන එක පැත්තකින් තියල බැස්ස ගේමට. මම වෙච්ච කතාබහ දෙබස් විදියට දාන්නම් කෝ එතකොට ඔයාලට ලෙසිවේවි කියවන්න

වැන්(Van): දැන් බලනවා තමුසෙලාගේ රටේ හරිහමන් පාරවල් තියෙනවද හයිවේ???? මොනවද මිනිස්සුන්ට තියෙන පහසුකම් බලනවා මේ රටේ ලංකාව කිව්වොත් දන්නේ ලේබර්සලා(labors) house maidsලා තමයි ප්‍රතිශතයක් විදියට අරන් බලනවා. ලොකු ඇඩ්මින් රස්සා කරන්නේ කීයෙන් කී දෙනාද?

ටිරා: ඇයි යකෝ උඹලගේ එවුන් සුපර්මාකට් වල බඩුවිකුනනවා ක්ලීනින්ග් කරනවා. මොනවද නොකරන්නේ ඒ මදිවට අහක ඉන්න බල්ලෝ පූසෝ ටිකටවත් ඉන්න දෙන්නේ නැහැ උඹ එනවද අපිට කියල දෙන්න.??????

මම: පොඩ්ඩක් ඉන්න පොඩ්ඩක් ඉන්න ටිරා........ පොඩ්ඩක් ඉන්න...... මම උඹල දෙන්නටම වැඩි කාලයක් ඩුබායි වල ජීවත් වුන එකානේ මම කියන්නම් කවුද හරි කවුද වැරදි කියල මොකක්ද වෑන් කිව්වේ ලංකාවේ ඉන්නේ ඔක්කොම house maids ලද?

වෑන්: ඔව් බොරුද ඕනෙනම් ගිහින් බලපන්කො ජුමේරා පැත්තේ (ශ්‍රී ලාංකිකයන් වැඩිපුර සිටින පෙදෙසක්)

මම: නැහැ අපේ වැඩිම ශ්‍රමිකයන් පිරිසක් ඉන්නේ ගෘහ සේවිකාවන් තමයි. මම ඒක පිලිගන්නවා මොනවා උනත් ඒකත් රස්සාවක් වැදගත් විදියට කරන්න පුළුවන්. හැබැයි උඹලගේ ඉන්නේ ගණිකාවෝ බොරුනම් පොඩ්ඩක් බර් ඩුබායි(Bur Dubai) කරාමා (karama) සට්වා (satwa) පැත්තේ රවුමක් දාල බලපන්කො මම ඔය කිව්වේ ප්‍රධාන තැන දෙකතුනයි තව ඕනෙතරම් ඉන්නවා උඹලගෙ පිලිපීන ගෑනු තමයි  මෙහෙට HIV අරන් එන්නෙත් උඹලගෙම උන් වැඩියෙන්ම චාටර් වෙන්නෙත්  යැයි පැවසු විට වෑන්ට හීං දාඩිය දැම්මේය. නැවතත් මා කට හැදීමට පෙර එතනින් ඉවත්ව යාමට වෑන් කටයුතුකළ මුත් පසුව අපේ සමහරු ඔහුගෙන් අද රෑට කෑල්ලක් එවාපන්. ගාන කීයදැයි අසන්නට පුරුදු විය. එවන් විටක එෆ් uck අකුරෙන් පටන් ගෙන තව බොහෝ දේ දැනගැනීමට එසේ ඇසූ තැනැත්තාට හැකියාව ලැබේ.



තවද මෙම පිලිපීන ජාතිකයන් බොහොමයක් ජීවත් වන්නේ අධික මාන්යක් හිතේ තබාගෙනයි. අපේ ඔෆිසියේ රැකියාවට අලුතෙන් ආ පිළිගැනීමේ නිලධාරිනිය ගතහොත් මුල් දින කිහිපයේදී ඔෆිස් බෝයිට පවා සර් සර් කියූ ඇය සති දෙකතුනකින් ජෙනරල් මැනේජර්ටත් නම කියා කතාකරයි. එය ඔවුන්ගේ ජාතියේ ගතියයි. සුදු හමක් ඇතිබැවින් කළු හැම සහිත වුන්ව පිළිකුල් කිරීම මොවුන්ගේ ගතියයි. උදාහරණයක් ලෙස ශ්‍රී ලාංකිකයෙක් බසයේදී දුටුවත් ලේන්සුවෙන් නහය වහගැනීම මොවුන්ගේ ගතියක්ව ඇත. එවන් විටක පුද්ගලයෙකු ලක්වන පහසුතාවය මදක් හිතාබලන්න. එබැවින් මා අවස්ථාවක් ලද හැම විටම පිල්ලන්ව කපාදමමි.

තවත් දිනක කෑම වර්ග පිලිගන්දව කතාකරමින් සිටින විට මා ඔවුන්ගේ කෑම වර්ග ගැන විමසුවෙමි. එහිදී ඔවුන්ගේ ප්‍රියතම කෑම වර්ග අතරට ගෙම්බන් සර්පයන් බල්ලන් බළලුන් පමණක් නොව කිඹුලන්ද අයත් බව අසා මා විමතියට පත් අයුරු දැක. Oh: it just taste like chicken (ඒකේ රස කුකුල් මස් වගෙයි) එහිදී මා පැවසුවේ අපේ රටවල් වලනම් කිඹුලෙක් දැක්කම දුවන්නේ අපි. හැබැයි බොලාගේ රටේ උඹලව දැක්කම කිඹුල්ලු දුවනවයි කියාය. 







Monday 4 February 2013

ගම්බට්ටෙක් වස්ති කිරීම, සහ නිදහසට පසුවදනක් (රස හඳුනන්නන්ට පමණයි)

මම මේ පොස්ටුව ලියන්න හිතුවේ අද උදේ මම කියෙව්ව ඩුඩ් අයියගේ පොස්ටුවේ ඉන්න පොලිස් බල්ලාගේ කේස් එක දැකලා. ඒ තරම් ලොකු නැතත් පොඩිපහේ එකෙක්ට කෙලෙව්ව තාලේ ගැන ලියන්න කල්පනාකලා. දැන් නම් හාවා හඳ දකින්න වගේ තමයි පොස්ට් එකක් දාන්න වෙන්නේ. ඒ වගේම බ්ලොග් බලන්න වෙන්නෙත් අපේ ලොක්කා අපිව මරව මරව වැඩ ගන්නේ හරියට ප්‍රොජෙක්ට් එක කරලා ඉවර උනාම හම්බවෙන මිලියන ගාන ඔක්කොම ඒකාගේ සාක්කුවට යනවා වගෙයි. ට්‍රැක් එකෙන් පිට පැන්නනේ පොඩ්ඩක්







ඔන්න මේ කතාවත් වෙන්නේ සුපුරුදු පරිදි අපි 
කතරගම ගිහින් එනකොටයි. ඒත් මේ ගමන ගියේ පවුලේ උදවියත් එක්කයි. මේ වන්දනාගමන සංවිධානය කලේ අපේ පොලිස් බඩා නොහොත් මගේ මාමගේ පුතයි. මේකා වැඩ කරන්නේ පොලිසියේ. තරු 3ක බුවෙක්. ඉතින් හැමෝම එක්ක කතරගම ගිහින් එද්දී තිස්ස හරියේදී පොලිස් මාර්ග භාදකයක වාහනේ නැවැත්තුවා. පරීක්ෂා කරන්න. මේකේ හිටිය 

තරමක් හිටියේ ගම් බට්ටෝ  එකම එක පොලිස් කාරයෙක් තමයි එතන ඉන්නවා දැක්කේ. ඔන්න ඉතින් කොනක ඉඳන් බල බල එනවා හැමෝගෙම හැඳුනුම් පත් පරීක්ෂා කරද්දී. මගේ ළඟ ලංකාවේ හැඳුනුම් පත නැති නිසා. මම ගමන් බලපත්‍රය ඒ නිලධාරියාට පෙන්නුවා. මම ඉස්සරහ සීට් එකේ හිටියේ ලොකු අයියත් එක්ක.

මේක වැඩක් නැහැ මම ඉල්ලුවේ අයිඩින්ටිය පාස්පෝර්ට් එක මෙහෙට වලංගු නැහැ යැයි පැවසීය. එවිට මා දැනට මා ළඟ ඇත්තේ මෙය බවත් සෑම වතාවදීම මා ලන්කාවට පැමිණෙන විට පාවිච්චි කරන්නේ මෙය බවත් අයිඩින්ටියට වැඩි වටිනාකමක් මෙහි ඇතිබවත් පැවසීය. එකපාරටම බුරාගෙන පනින්න වගේ මගේ ඇඟට කඩාපැන්න මේ ගම් බෙට්ටා.


 ඕයි......... තමුසෙට සිංහල තේරෙන්නේ නැද්ද මම ඇහුවේ අයිඩින්ටිය. පාස්පෝර්ට් එක නෙවෙයි පාස්පෝර්ට් එක දෙන්න මේක එයාපෝර්ට් එක නෙවෙයිනේ  යැයි බෙරිහන් දීමට පටන්ගත්තා. එවිට කරුණු පැහැදිලි කරදෙමින් මේකයි මම ලංකාවේ ඉන්නේ මාසෙකටත් අඩුවෙන් හැම අවුරුද්දකම මම පදිංචිය රටමයි. ඉතින් මට තාම ලංකාවේ අයිඩින්ටිය හදාගන්න හැකියාවක් නැහැ නමුත් පාස්පෝර්ට් එකටත් අයිඩින්ටියට හා සමානවම පිළිගැනීමක් තියෙනවා නේද යැයි ඇසීය.


තමුසේ එනවද ඕයි මට නීතී උගන්වන්න යැයි මාගේ කොලරයෙන් අල්ලමින් පැවසීය. එවිට එතනට මැදිහත් වූ ලොකු අයියා. මේ අයිසේ තමුසෙගෙ ලොක්කට එන්න කියනවා මෙතනට යැයි පැවසීය. එතෙක් ඔහු කවුදැයි ඔහුගේ අනන්‍යතාවය හෙළිකර නොමැති බැවින් ඔහු දෙසට රවමින් බැරක්කය දෙසට ගිය ගම් බෙට්ටා එතන සිටි ඉහල  පොලිස් නිලධාරියෙකුත් සමග කියවමින් පැමිණෙන්නට විය. ඔහු උප පොලිස් පරීක්ෂක වරයෙකු බව මා දැනගත්තේ. පසුව ලොකු අයියාගෙනුයි.

මා වෙත පැමිණි එස් අයි වරයා. මොකද තමුසෙගෙ ලොකු කම????? මේ......  ඉලන්දාරියා අපි කරන්නේ අපේ රස්සාව අයිඩින්ටිය ඉල්ලුවම අයිඩින්ටිය දෙනවා මගුල් නටන්නේ නැතිව. අනෙක තමුසේ රජයේ නිලධාරියෙකුට කතාකරන්න දන්නේ නැද්ද? ලොකු අයියා කතාකිරීමට යනවිට ඔහුව නැවත්වූ මා.... රජයේ නිලධාරියෙක් ????? කෝ.....? කොහෙද.....? කවුද.....? මම බැන්න රජයේ නිලධාරියෙක් නැහැ. යැයි පවසද්දී ඇයි යකෝ...... තෝ පොට්ට වෙලාද.....? තෝ මට කතාකලේ කොහොමද යැයි ගම්බට්ටා බෙරිහන් දෙන්නට විය. ඔහුගේ හැසිරීම් විලාශය මට කුලප්පු වූ කුළු හරකෙක් සිහියට නැංවිය.

මොකෝ තමුසේ හදන්නේ අපිත් එක්ක සෙල්ලම් කරන්නද......??? ඒ එස්.අයි වරයාගේ හඬයි. මොකද උනේ කියනවා බලන්න. යැයි කිව් විට මා සිද්දිය සැකෙවින් ඔහුට විස්තර කර දුන්නේය. හරි ළමයෝ පාස්පෝර්ට් එකට පිළිගැනීමක් තිබුනත් ඔයාට ඒ සිද්දිය මත රජයේ නිලධාරියෙක් නිල ඇඳුමක් ඇඳගත්තු කෙනක්  සමග බහින් බස් වෙන්න අවශ්‍යතාවයක් නැහැ යැයි පැවසීය. නැවතත් මා ඇසුවේ කවුද රජයේ නිලධාරියා යනුවෙනි. ඇයි ඔහේට පෙන්නේ නැද්ද මේ සිවිල් ආරක්ෂක නිලධාරියෙක් එයාට බලය තියෙනවා ඔයාගේ අයිඩින්ටිය බලන්න.

එවිට පිළිතුරු දුන් මා. "මෙහෙමනේ අංකල් එයා එයාගේ බලතල පාවිච්චි කරන්නේ නීතියට අනුකූලව නෙවෙයි. අනෙක එයා මේ කැමා කිට් එකක් ගහන් ඉන්න පලියට රජයේ නිලධාරියෙක් වෙනවා නම්, මමත් ඉතින් ඔය ගෙදර ඉන්න වෙලාවට කැමා ඇඳන් තමයි ඉන්නේ. කොහෙද මෙයාගේ නිල ඇඳුමේ සඳහන් වෙලා තියෙන්නේ මෙයා පොලිසියේද හමුදාවේද.... අඩුම ගානේ කොටියෙක්ද කියලවත් බැජ් එකක් නැහැනේ. දැන් බලන්න අඩුම තරමේ නේම් ටැග් එකවත් තියෙනවද කියල. අනෙක ලඟින් යන්න බැහැ කසිප්පු ගඳේ. එයාට කොහෙත්ම අයිතියක් නැහැ මගේ කොලර් එකෙන් අල්ලන්න එයාගේ නොදැනුවත් කම වහගන්න. යැයි පවසූ විට එස් අයි වරයාගේද සැර මදක් බාල වූ බව ඔහුගේ මුහුණින් පෙනින ඒ වෙලාවේම ගම්බට්ටාට බැරක්කයට ගොස් නිල ඇඳුම සම්පූර්ණ කරගෙන එන ලෙස පැවසීය. අනෙක් නිලධාරින්ද මේ සිදුවන දෙය දෙස බලා සිටියි.  නැවත මාවෙත හැරුණු එස්.අයි වරයා ළමයා කොයි රටේද ඉන්නේ කොයි විශ්වවිද්‍යාලෙද ඉගෙන ගන්නේ   එවිට මගේ ශිෂ්‍ය හැඳුනුම් පත ඔහු වෙත ලබාදෙමින් මා ඉගෙනගන්නේ AUS (American University Of Sharjah) බව පැවසු විට ඔහු එය වටහාගෙන ඇත්තේ වැරදි ලෙසයි. ඕස්ට්‍රේලියා.... හ්ම්ම්ම්.....
 ඔහුට වැරදුන බව දැනුනත් මා එහි වෙනසක් නොකළේ මට එයින් ඇති වැඩක් නොවූ නිසාවෙනි. මොකක්ද  ඉගෙනගන්න සබ්ජෙක්ට් එක?


මගේ ඩිග්‍රිය බැර්ස්ටර් ඔෆ් ලෝ Barrister Of Law (අධි නීතිඥ)

බවත් පවසන විට එස් අයි වරයාගේ ඇස් දෙක උඩ ගියේ සැමටම පේන්නටය. තම හැඟීම් සඟවාගනිමින් ලොකු අයියා දෙසට හැරුන ඔහු, "මිස්ටර් මොනවා කලත් දැන උගත් ළමයි නේ අඩුම තරමේ වයසටවත් වැඩිහිටියෙකුට ගරුකරන්න ඕනේ නේදැයි" ඇසු විට, එයට නක්කල් සිනහවක් දැමු ලොකු අයියා. තමුන් බණ කිව්වට උසස් නිලධාරියෙක්ට කතා කරන්නේ ඔහොමදැයි ඇසුවේ රාජකාරිහැඳුනුම් පත පෙන්වමින්ය. හයියෝ................... ඒ ගම්බට්ටාගෙයි එස් ඇයි උන්නැහෙගෙයි  මූණ මට මෙතන අඳින්න බැහැ නොවෑ........... දෙකට තුනට නැමී සැලියුට් ගසා පස්සේ ලොකු අයියගෙන් සමාව අරන් මටත් සමාවෙන්න යැයි පවසා එම සිද්දිය සමතයකට පත්කරගැනීමට හැකිවිය.




ඔන්න ඔහොමයි ඒ සිද්දිය ශේප් කරගත්තේ. එදා තමයි මම ලොජික් වලින් උපරිම ප්‍රයෝජනයක් අරන් තියෙන්නේ. මම නම් කියන්නේ 



පොලිසියේ ආදර්ශ පාටය ධම්මෝ හවේ රඛ්ඛති ධර්මචාරී කියන එක වෙනස් කොරලා අර එස් මහින්ද හාමුදුරුවොන්ගේ කවියක් තියෙන්නේ උස් තැන් දැක හැකිළෙන්නේ මිටිතැන් දැක පුප්පන්නේ කියලා. මේන් මේක තමයි හරියටම හරියන්නේ ලංකාවේ පොලිස් දෙපාර්තමේන්තුව වෙනුවෙන්. අනෙක මම එතන බය නැතිව කතා කලේ මගේ ඇති ලොකු කමකට නෙවෙයි. මම දන්නවා මම නිවැරදියි කියල අනෙක  මම දන්නවා ලොකු අයියා ඉන්න නිසා මට කේස් නැහැයි කියලා. මම එතැනදී කිව්වේ බොරු උනත් පොලිස් කාරයන් අපහසුතාවයට පත්වුයේ. එතන සම්පූර්ණ වරද ඔවුන්ගේ අතේ බැවිනි. මම අයිඩින්ටිය හැදුවේ බඳින්න දවස් ගානක් තියෙද්දී බැන්දේ නැත්නම් මට තාමත් අයිඩින්ටියක් නැහැ. එදා දැනට අවුරුදු ගණනාවක් තිස්සේ මම ලංකාවට පැමිණි සෑම විටම සෑම අවස්ථාවේදීම පාවිච්චි කරපු ගමන්බලපත්‍රය. රටතුල වලංගු වන්නේ නැහැ යැයි කිවේ වෙරිමත නිසාද? නූගත් කම නිසාද?

ප.ලි. මෙහිදී සඳහන් කලයුතු වැදගත්ම කරුණක් වන්නේ. පොලිස් නිලධාරින් සහ ගම්බට්ටන්ගේ තත්වය මෙසේ වුවත්. ත්‍රිවිධ හමුදා නිලධාරින් අතර මෙවැනි ගති නැති බවත් (ඇතත් මටනම් හම්බවෙලා නැහැ) ඔවුන් ඉතා ආචාරශීලීව අවශ්‍ය රාජකාරිය පමණක් ඉටුකරන අයුරු මම සෑහෙන්න දැක තිබේ. එවැනි උතුම් ගති ගුණ රැගත් අපේ ත්‍රිවිධ හමුදා සොයුරු සොයුරියන්ට මේ ගෙවන නිදහස් දිනයේදී මාගේ උත්තමාචාරය.


 ලබාගත් නිදහස දෙවනිවරටත් රැකදුන් ඔවුන් දේශයේ මුරදෙවතාවන් මෙන්ය. දැනට ඔවුන්ට සලකන සැලකිල්ල යුද්දය ඇති දවස්වල මෙන් නොවේ. අප සිංහලයන්ට එවන් යුද්දයක් අප රටේ තිබුණාදැයි මතකයක් නැත. මා එහි වරදක් නොදකිමි. මක්නිසාද ඒ අපේ ලේ උරුමයෙන් රැගෙන එන දෙයකි. මුල අමතක වීම. සමරන්නා වූ නිදහස ඔවුන් මුල්කොටගෙන වඩාත් අර්ථවත් ලෙස සැමරීමට හැකිවේවා යන්න කෝරළේ මහත්තයාගේ පැතුමයි.








                   මෙන්න මෙහෙමලු යැංකි හමුදාවේ උදවිය 

                           salute එකක පින්තූර හොයද්දි ආවේ ඔන්න ඔහේ ඒකත් දාලා දැම්මා.









                                                   රසය හඳුනන උන්ට පමණයි.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...