චූ කතාවක්. (18+ ඔන්ලි වගේද මන්ද)

දුක හිතෙන දීර්ග කතාවකට පස්සේ මට හිතුන කට්ටියට හිනාවෙන්නත් මොනවා හරි ලියන්න ඕනේ කියල. මේ අදහසනම් මට ආවේ පෙරේද අපි ගිය ට්‍රිප් එකක් නිසා දැන් ගෙදර අයත් එක්ක නිසා යන්නේ ලංකාවේ තරම් කොල්ලෝ සෙට් එක එක්ක යන තරම් සොමියක් නැහැ. මගේ අතිජාත මිත්‍රයෝ 5 දෙනාත් එක්ක සෙට් උනා කතරගම යන්න.

 දැන් හැමදාම වගේ එක එක්කෙනා බාර ගත්ත තම තමන්ගෙන් වෙන්න ඕනේ මොනාද කියන එක. හැමදාම වගේ මට පැවරුනේ ප්‍රවාහන අංශය. කෝල් දහයක් විතර දුන්නට පස්සේ දැනගත්ත යන්තන් ජයකොඩි මාමගේ වැනට් කටුව සෙට් කොරගන්න පුළුවන් කියල යන්න. සීයත් මට වාහන දීම වර්ජනය කොරල තිබ්බේ මොකද උන්දැගේ අලුත්ම සනියේ දොර කඩපු නිසා. දැන් ඔයාල බලයිනේ මුගේ ඔලුව හොඳ නැද්ද කියල කාර් එකක දොරක් කඩන්න. ඒ නිසා එකත් කියලම ඉන්නම් කෝ.... මට කාර් එක දුන්න ආච්චිව පන්සල් එක්කන් යන්න. ආච්චි නිතරම යන්නේ පන්නිපිටිය පැත්තේ තියෙන ප්‍රසිද්ධ පන්සලකට නම කියන්න බැරි.  ගිහින් එනගමන් මගේ කරුමෙකටද මන්ද ගියා ටයර් එකක්. ආච්චියි චූටි නැන්දයි විතරයි හිටියේ. මමත් වැඩ්ඩා වගේ ජැක් එක අරන් ගහන්න ගත්ත. දැන් කොහොම හරි මේ අලකලංචිය ගෙනියන්න එපැයි. මමත් ඉතින් දමාගෙන ජැක් එක ගහනවා. කිරි..... කිරි.... ගාන සද්දයක් එනවා නමුත් කාර් එක ඉස්සෙන්නේ නැහැ. ජරාස් ගාන සද්දයක් ආවා. මට ඇහුන ආච්චි කියනවා අයියෝ දොර......... හිතාගන්න පුළුවන්නේ වෙලා තියෙන දේ. ජැක් එක ගහල තියෙන්නේ දොරට. ලොල් ඉතින් ඒ වීර ක්‍රියාවෙන් පස්සේ මට වාහනයක් දෙයිද පවුලේ එකෙක්වත්? යන්තන් ජයකොඩි මාම නිවන් දැක බුදුන් දකින්න වැනට් එක හරි දුන්නේ. ඒ දුන්නෙත් දාහක් නීති දාල.

ක්ලීන් එක තමා පැහැදිලිවම මෑන්ට ඕනේ කලේ. එකනේ අපේ නැතිම දේ. කොහොම හරි දැන් ඉතින් අපි සින්දු පැල්කවි ජනකවි කියකිය යනවා. ඉස්සරහ මමයි නුවනයයි.හැමදාම ඉතින් මුන්ගේ ඩ්‍රයිවර් වෙන්නේ ඉතින් මමනේ. මේකේ ඒසී තිබුනේ ඉස්සරහට විතරක් නිසා අපි දෙන්න ෂටර්ස් වහන් ගියේ උදය, සහන්, නිශාන්, සහ නවීන් පිටිපස්සේ වීදුරු අරගෙන තමයි ගියේ. මේ කාලේ අපේ තිබුන මහා වල් පුරුද්දක්. ට්‍රිප් එකක් යනකොට අනිවා ගෙනියන දේවල් අතරට අපි එකතුකරගන්නවා ග්‍රොසරි බෑග්ස්. මොකටද? වෙන මොකටද වතුර පුරවන්න මිසක්. කවුරු හරි පාරේ අන්දොස් ඩයල් එකක් සෙට් උනොත් ඉතින් අනිවා වතුර පාර ෂුවර්.

මෙදා පොටෙත් තුන් හතර දෙනක්ටම වතුර වලින් සංග්‍රහ කරපු අපි මාතරත් පාස් කරලා යනකොට. පාර අයිනේ නතර කරපු ඩබල් කැබ් එකකින් බැස්ස තුන් හතර දෙනෙක් එයාලගේ ජීවන බර නිදහස් කරගන්නවා.

අපේ උදයටත් නිකන් ඉන්න බැරිවට මූ ඇදල ඇරින්නන් අරුන්ව නෑවෙන්න. මමත් ඉතින් වැඩේට හවුල් උනා වාහනේ ස්ලෝව් කිරීමෙන්. මොකද ඔය වගේ අල්ල කහන වැඩ කරන්න මම කොහොමත් ආසයි නේ. ලොල්...... ඉතින් මෙහෙම  ටික දුරක් යනකොට උදය කිව්වා මචෝ අර පිටි පස්සේ එනවා වගේ පෙන්නේ අර කැබ් එක වෙන්න ඕනේ පාගල පලයන් කියල. ටවුන් ඒරියා වල මම වැඩිය හයියෙන් යන්න කැමති නෑ. මොකද මට තාම බලපත්තරේ නැති නිසා. මැද කන්නාඩියෙන් දැක්ක දෙයින් මටත් සුළුදිය බරක් ලාවට වගේ ආවා ආයිබෝන්...... ලොල්. කැබ් රියදුරා රා කල හතක් බිව්ව නාලාගිරි ඇතා වගේ මගේ පස්සෙන් එන්නේ.

 මමත් ඉතින් හයියෙන් යන්න බැරි මනුස්සයෙක් නිසා, මොකක්ද එකට පෙට්‍රෝල් ගහපු මොකක්ද එකා වගේ මමත් පාගන්න ගත්ත. නමුත් වැනට් එකක් කොහේ යන්නද කැබ් එකක් එක්ක. කැබ් එකා ගහන්න තියෙන ලයිට් ඔක්කොම ගහගෙන ඕවර්ටෙක් කරන්න ට්‍රයි එක. අපේ උන් ටික කෑ ගහනවා. දෙන්න එපා මචන් දෙන්න එපා කියල. මන් අහවල් දෙයක් කොරන්නද එක වංගුවකදී මෑන් ගත්ත මට ඉස්සර කරලා ඉස්සර කරනවත් එක්කම මට ඇහුන චාස් චාස් ගාන සද්දෙකුයි අයියෝ මුගේ අම්මට..........(බලධාරියා විසින් කපාහරින ලදී)

 හප්පේ ගඳ කියලයි. දරාගන්න බැරි ගඳක් ආවේ. හිතාගන්න පුලුවන්ද මොනවද කියල. චූ........... මනුස්සයෝ චූ.  දෙවියෝ බලල වගේ අපි දෙන්නට ආබාදයක් නැහැ ෂටර්ස් වහන් හිටි නිසා.අරුන් දෙන්න තියෙන එක දීල දොබෙන්ම. උන්ට බැනලත් වැඩක් නැහැනේ. අපිනේ අහක ඉන්න අහවල් උන් අහවල් එක අස්සේ දාගත්තේ.
මෙහෙම යන්න බැරි නිසාවෙන් ඇල්ලුවා ගෙයක් ලඟට. ඒ ගෙදර හිටි අන්කල්ටයි අන්ටිටයි විස්තරේ කියල අපි වතුර ගැහුව කෑල්ල ඇරෙන්න. පොඩ්ඩක් හෝදගන්න අවසරේ ගත්ත. අනේ අර අන්කලුයි ආන්ටියි දෙන්නත් අරුන්ගේ පතුරු යන්න බනිනවා.  යන්තන් වාහනෙත් හෝදගෙන එතනින් එන්න පිටත් උනා අන්න එදාට පස්සේ අපේ උන් අදවෙනකල් ඔය වගේ කුප්ප වැඩ කිරීමෙන් නැවතුනා. මම හිතනවා ඔයාලට හිනා ගියා කියල හිනාගියේ නැත්නම් කුචිකවාගන්න මගේ ගානේ ඕන්... ලොල්