සිහින කුමරිය. (පස්වැනි කොටස) ජීවිතය වෙනස් කල කතාවක්.

පළවැනි කොටසට මෙතනින්
දෙවැනි කොටසට මෙතනින්
තුන්වැනි කොටසට මෙතනින්
සිව්වැනි කොටසට මෙතනින්
      



මා මෙම සම්බන්දය ඇති කර ගැනීමට පෙර සිටම මෙම මීමුන් දෙදෙනා (මාමල) මෙම පවුලේ අනසක පතුරමින් සිටියේ සක්විතිරජුන් මෙනි. මොවුන්ගේ අදහස වූයේ බනියාගේ ඇති අසනීප තත්වය උඩ ඇය කිසිදා විවාහයක් කරනොගනී සහ කරගත්තද ඔවුන්ගේ පදයට නටන්නාවූ රූකඩයක් ඇයට කරකාර බැන්දීමටය. මා එම දින වල සිටි අන්දමට ඔවුන් මා ගැන සිතා තිබුනේද එම අන්දමින්ය. ඔවුන්ගේ නුවන තේරුම් ගැනීමට මා අප අතර වූ දෙබසක් මෙහි අකුරු කරන්නෙමි.
මාමා : මොනවද තමුන් ඔය කරනවා කියන ඩිග්‍රිය.
මම : කොම්පියුටර් සයන්ස් නේ
මාමා : ඕව කරලා කාටද හරි යන්නේ...... කරනවානම් කරනවා අර හොටෙල් කෝස් එකක් වගේ එකක් ඉහලට යන්න පුළුවන් ලංකාවේ කොම්පියුටර් කරන එකෙක්ට ගෙවන්නේ 7000 ක් 8000 ක් විතර
මම : නෑ....... එහෙමද?
මාමා : අනෙක තමයි මෙහෙ ඉන්න ඕනේ අපිට ඕනේ විදියට හරි......
මම : හරි මාමේ....

තවත් දේ වුවද ඒවා මෙහි සඳහන් කිරීමට සුදුසු නැති බැවින් ඔවුන් ගැන විස්තර කීමෙන් වලකිනවා. ලූලා නැති වලට කනයා පණ්ඩිතයා වන්නා සේ මොවුන් පිරිමියෙකු නැති පවුලේ අනසක පතුරමින් සිටියි. නමුත් මාගේ අරමුණට යාමටනම් අවස්ථානුකූලව නිශ්ශබ්දව සිටීම උචිත යැයි මට සිතින. මක් නිසාද යත් අප දෙදෙනාගේ සම්බන්දයට හිතවතුන් වැඩි වීමක් මිස හතුරන් අවශ්‍ය නොවූ බැවිනි.

එදිනට එලිවූයේ මසිතට මහත් වූ චකිතයක් ඇතිකරමිනි. මා සිතු පරිදිම අම්මා පැමිණි වෙලාවේ සිට හිස් මුදුනේ සිට දෙපතුල දක්කවා දෙහිකපන්නට වූයේ මෙම සම්බන්දය අතහරිනමෙන් ඉල්ලමින්ය. එම අවස්ථාවේදී මා පත්වූයේ මහත් අපහසුතාවයකටය. මක්නිසාද යත් මා හට අයටද විරුදු වීමට නොහැකි බැවිනි. සතියක් පමණ ය ලංකාවේ සිටි බැවින් මා හට බනි සමග කතා කිරීමටද සිද්දුවූයේ කඩින් කඩය ය නිවසේ නොමැති විටදීය. අයගේ ඔලුවට තවතවත් විෂ පොවන්නට මාගේ ආදරණීය අත්තම්මා (තාත්තගේ මව) නැන්දලා ඇතුළු පිය පාර්ශවයේ නෑයින් සමත් විය. (අම්මප ඔය වෙලාවට තමයි මට හිතෙන්නේ මරාගෙන මැරෙන  කොටියෙක්ටවත් කොන්තරාතුවක් දෙන්න) කෙසේ හෝ අම්මා  පිටත්ව ගියේ හැකිතරම් ඉක්මනින් මාව ගෙන්වාගන්නා බව පවසමිනි. එය තර්ජනයක්ද අහියෝගයක්ද අවවාදයක්දැයි තේරුම් ගැනීමට මට නොහැකි විය.කෙසේ හෝ එදිනට පසු නිතරම මහගෙදරින් මාගැන සොයා බලමින් දුරකථන ඇමතුම් ලබා දීම ගැනනම් මා සතුටුවූයේ නැත. එතැන් පටන් ලොකු අයියා පවා මාගේ නිදහසට සීමා මායිම් දැමුවේ ඔවුන්ටද ඉහලින් ලැබුණු ඕඩර් අනුව විය යුතුය.


බනි සමග නිදහසේ කතාකිරීමට අවස්තාවක් සොයමින් සිටි මට ලොකු මාමා ඔහුගේ නිවසට එනමෙන් පැවසුවෙන් වහාම එහි පිටත් වූයේ මගදී හෝ බනීට කතාකිරීමටය. මද වෙලාවක් එහි රැඳී සිටි මා මගට පැමිණ බනි සමග කතාකොට සියල්ල පැවසුවෙමි. ඇයද සිටින්නේ ශෝකයෙනි. මක් නිසාද යත් අප දෙදෙනාම මෙවැනි ප්‍රතිචාරයක් මා දෙමාපියන්ගෙන් බලාපොරොත්තු නොවූ බැවිනි. කෙසේ හෝ එම ඇමතුම අතරතුර ලොකු අයියා කතාකොට ඔහු ගෙදර එන බවත් හැකි ඉක්මනින් ගෙදර එන ලෙසත් පැවසුවෙන් මා හැකි තරම් ඉක්මන් කොට යාමට පටන් ගත්තෙමි. නමුත් මාගේ වේගය බාල වූයේ ඉදිරියෙන් යන්නාවූ බස් රිය නිසාවෙනි. එයට ඉස්සර කොට ඉදිරියට ගිය මා බලපිටිය නගරයට ආසන්නව සිටියහ. පිටුපසින් පැමින්නාවූ බස් රියද මා සමග කරට කර එන නිසා බයිසි මොටෝවේ වේගය තවත් වැඩි කරෙමි. 



එය සිකුරාදා දිනයක් වූ බැවින් මුස්ලිම් පල්ලි වැඳීමට යන පිරිස් මග දෙපස විය. බලපිටිය පල්ලියට ආසන්නයේදී පොඩි ළමයෙක් පාර පැනීමට ගොස් නැවත පිටුපසට පැන්නෙන් ඔහුව බේරීමට මම බයිසිකලය පාරෙන් ඉවතට ගත්තෙමි. නැවත එය තාර පාරට දමාගැනීමට ගිය විට තාර ගැට්ට හේතුවෙන් එය අසාර්ථක වී බයිකලයේ පාලනය නැතිව යන බැවින් මම බ්රේක් ගැසුවෙමි. කලබලයට මම තද කලේ ඉදිරිපස තිරිංග බැවින් පල්ලියට යමින් සිටි මුස්ලිම් මසුස්සයෙකුද පෙරලාගෙන ඔහුගේ ඇඟ උඩට වැටුනේය.

 මාගේ දකුණු අත ප්‍රදේශය රිදුම් දුන් බැවින් එදෙස බැලු මට දැකගත හැකි වූයේ කළු ගලක් මගේ වැලමිට ප්‍රදේශයේ ඇනී ඇති බවය. නැගිට ගැනීමටවත් මා හට නොහැකි විය. ජරමර අස්සේ බරකරත්ත කිව්වාක් මෙන් අර මනුස්සය වැටි තිබුනේ සරමත් කඩාගෙනය. පාරේ උන්නවුන් පන්ති යමින් සිටි ගැටිස්සියන් පිරිසක්ද සිනාසීමට පටන්ගත් බැවින් ඔහු විගසින් සරමත් අහුලාගෙන නැගිට එතනම තිබු අතුරුපාරකින් හැරී යන්නට ගිය පසු එතන සිටි වුන් පැමිණ මාව නැගිටුවා. බයිසිකලයද ගෙන ඒ හරියෙම තිබු ඩිස්පෙන්සරියකින්  බෙහෙත් දම්මවා පිටත් කර එවීය. ඒ මොහොතේ මා බයවී සිටියේ රියදුරු බලපත්‍රයක් නැති බැවිනුත් පාරේ අයිනක ගිය මනුස්සයෙක්ව හැප්පීමෙනුත් ඔවුන් මා පොලිසියට භාර දෙනු ඇත කියාය. 

ගෙදර පැමිණි පසු ලොකු අයියගේ කාලීන දර්ම දේශනය පටන් ගත්තේ කනට නිවනක් නැති කරමිනි. යකෝ මම ආයුදයක් තිබුනත් ඔය හරියෙන් යන්නේ භයෙන්. පොලිස් කාරයොත් ඔය පැත්තට තනිවම යන්න භයයි. බලපිටියේ මිනිස්සු කියන්නේ හරිම භයානක පොරවල්. උඹේ වෙලාවටද කොහේ අර මිනිහගේ සරම කැඩුනේ නැත්නම් ඒ මිනිහ යන එකක් නැහැ. උඹට අල්ලාගෙන නෙළයි ඇක්සිඩන්ට් උනාට හපන් වෙන්න. අනෙක ලයිසන් නැහැ. උඹට කිව්වා වාහනේ ගියත් බයිසිකලෙන් යන් එපා කියල පදින්න දන්නෙත් නැතිව හරියට බැරි වැඩ නොකරන් කබරෝද මොකක්ද මන්ද කියල තමයි කිව්වේ. කෙසේ හෝ එය අපේ ගෙදරට දැන්වූ පසු මා ආදරණීය පියතුමා පැවසුවේ. ලොකු පුතා ඕකාට වාහනේක යතුරක් නෙවෙයි අල්මාරියක යතුරක්වත් අහුවෙන්න තියන්න එපයි කියාය. (කොහොමද මගේ ඩ්‍රයිවින් :P) 

කෙසේ හෝ එදින මා බනීට කතාකොට එය පැවසුවෙන් ඔවුන් ඒ විගසම පැමිණීමට සූදානම් විය. නමුත් පසුදින එහි එන පොරොන්දුව මත ඔවුන් නවතාගනීමට මට හැකි විය. ලොක්කාගෙන් ගානක් කඩාගත් මා පසුදින පාන්දරම බනීව මුණගැසීමට අයගේ නිවසට පැමිණුනේය. දවල් වන්නට බනීගේ මව තුවාලය වෙලා තිබු බැන්ඩේජ් එක අයින් කල පසු තුවාලයේ ප්‍රමාණය දැක මා හට විහිලු කරනන්ට විය එය එතරම ලොකු තුවාලයක් නොවූ බැවිනි. නමුත් මුළු අතම මගේ රිදුම් දෙමින් පැවතින.

කෙසේ හෝ බනීගේ මාමලාට ප්‍රශ්නය වූයේ මම නැවත රට නොයාම පිළිබඳවයි. බනීගේ මවද රට යාමට සූදානම්ව සිටියෙන් ඔවුන් පැවසුවේ. අක්කේ අක්ක යනකන් මෙයා යන්නේ නැති පාටයි. අලුතෙන් ගන්න විස එකකුත් ඉක්මනින් ගන්න පුලුවන්නම්. මේ ස්ටුඩන්ට් වීසා එකක් ගන්න මෙච්චර කල්යනවද කියාය. එවිට මා පිළිතුරු වශයෙන් කීවේ. ඇය විදේශගත වීමට දිනකට හෝ පෙර මා ලංකාවෙන් පිටව යනවා කියාය( වෙන මොනවා කියන්නද) මේ වන විට මාගේ මානසිකත්වය බින්දුවටම බැස තිබිණ. අප පවුල්වලින් පැමිණෙන බලපෑමත් ඊටත් වඩා බනීගේ මාමල එල්ලකරන්නාවූ අනුම්පදත්. ගැරහිලිත් මාව සෑහෙන දුරට පසුබස්සවා තිබිණ. මාගේ කේන්තිය ගැන දන්නා මටම මෙවිට පුදුම සිතුනේ පෙර දිනක  කෙනෙක් මෙවන් දේවල් කිව්වෙනම් ඔවුන්ට අත්වෙන කල ගැනය. නමුත් මා මාගේ කේන්තිය පුළුවන් තරම් තදකරගෙන සිටියේ මාගේ ජීවිතයේ අනුගමනය කරන්නාවූ න්‍යායක් හේතුවෙනි. දැන් ඔයාලට තියෙන ප්‍රශ්නේ මොකක්ද ඒ කියන එකනේ. ඒ තමයි මහත්මා ගාන්ධි න්‍යාය. ඒ යමෙක් ඔබගේ දකුණු කම්මුලට ගැසුවොත් වම කම්මුලත් ඔහුට පාන්න යනුවෙනි. හ්ම්ම්ම්.......... හැබැයි ඒකටත්  ගැහුවොත්, කරන දේ මහත්මා ගාන්ධි පවසා නැති බැවින් අන්තිම කොටස මා විසින් සංශෝදනය කොට භාවිත කරමි. එයනම් දකුණු කම්මුලට ගැසුව එකා ඔබේ වම් කම්මුලටද ගැසුවොත්  නැවත හැරී මෙන් මේ අන්දමට ඔහුට සලකන්න කියාය.

යම් දඩයක්කාරයින් හට සතෙකු එලාගැනීමට  සමහර විට දිනගණන් බලා සිටීමට සිදුවේ. එබැවින් එය මාගේ සිතට අවභෝද  කර දී මේ නෑයින්ට රිදෙන්නට යමක් දීමට කාලය මටත් පැමිණෙන බැවින්. එතෙක් ඉවසා සිටීමට තීරණය කලෙමි. මක් නිසාද යත් මමත් පෘතක්ජන මනුස්සයෙකු බැවින් පළිගැනීමේ චේතනාව මටත් පහළවන බැවින්ය.

ඔවුන් විසින් සඳහන් කල මා සිතට  ගත් තවත් දෙයක් නම්. දිනක් පන්සල්  ගොස් පැමිණෙන විට බනී දාඩියයි කියා පැවසුවෙන් ඒ පුද්ගලයා පැවසුවේ කොහෙද උඹත් ඉඳල ඉඳල යාලු උනේ වාහනයක්  තියා බක්කි කරත්තයක් වත් තියෙන එකෙක් එක්කයැ. රස්සාවක් නැති. වාහනයක් නැති එවුන්ට කෙල්ලෝ දෙනවද අම්මපා........... එය මා අදටත් මා සිත පතුලේම තැම්පත් කරගත් වචනයකි. 

එම කාලය ඇතුල තුල මා බනීට පැවසු යම් කාරණා කිහිපයක් විය. එනම් අපේ සම්බන්දෙට ගෙදරින් කැමැත්ත ගන්නවා. අනෙක මම අයව කිසිදා අතරමං කොට දමායන්නේ නැති බව සහ දැන් අපිව පාගන් ඉන්න අයට කවදා හෝ ඔවුන්ගේම ක්‍රමයට පිළිතුරු ලබාදෙන බවත්ය. කෙසේ හෝ මා හට වීසා ලැබුණෙන් ලංකාවෙන් පිටත්ව පැමිණියෙමි. මා එද්දීත් බනීගේ දෑස තෙමි ඇති බැවින් එය කිසිසේත්ම මට උහුලාගත නොහැකි විය. ඇයව සනසා ඇයවත් ගෙන්න ගන්නා බව පවසා මෙහෙට පැමිණියේය. 





දෙවැනි කොටසට  මෙතනින්.
තුන්වැනි කොටසට මෙතනින්
සිව්වැනි කොටසට මෙතනින් 
සයවැනි කොටසට මෙතනින්
සත්වැනි කොටසට මෙතනින්  
අටවැනි කොටසට මෙතනින් 
නමවැනි කොටසට මෙතනින්