සිහින කුමරිය. (සත් වැනි කොටස) ජීවිතය වෙනස් කල කතාවක්.

පළවැනි කොටසට මෙතනින් 
දෙවැනි කොටසට මෙතනින්
තුන්වැනි කොටසට මෙතනින්
සිව්වැනි කොටසට මෙතනින් 
පස්වැනි කොටසට මෙතනින් 
සයවැනි කොටසට මෙතනින්

දින දෙකතුනක් ගෙවීගියේ කප්පරක් බර මසිතෙහි තැන්පත් වී ඇති අතරෙහිය. අතේ ඇති මුදල්ද සීමිත වූයෙන් ඒ පිළිබඳවද සිතීමට සිදුවීම නිසා බනීව දැකීමට යාම තරමක්  අඩුකලෙමි. ඇය දන්නා අඳුනන ආච්චි කෙනෙක් සහ සීයා කෙනෙක් සිටින බවත් ඔවුන් අයගේ තනියට නැවතීමට කැමති බවත් ප්‍රකාශ කල හෙයින් ඔවුන් සමග සාකච්චාකිරීමට මා එහි ගියෙමි. එහිදී ඔවුන් නිවසේ නැවතීමට කැමති බවත් ඔවුන්ට උපකාරයක් ලෙස සුළු මුදලක් බනීගේ දෙමාපියන් ලවා ගෙවීමට පොරොන්දු කරවගත්තේය. මක් නිසාද යත් ඒ මොහොතේ මම රන් එක ගෙනිච්චේ රීම් එකෙන් නොව ස්පෝක් වලින් බැවිනි. මාගේ වීසා සියල්ල සුදානම් බැවින් නැවත ඩුබායි බලා යාමට දින නියම විය. බනී දවස ගතකලේ ඇසේ කඳුළු සඟවමින්ය. මා දුරස් වීම දුකක් වුවත් අපගේ අනාගතය වෙනුවෙන් මා එහි යා යුතුම විය.

රැකියාවට පැමිණ විඳින්නට වූ ගැහැට ගැනනම් කතාකොට පලක් නැත. මක් නිසාද යත් එතරම්ම කටුක වූ බැවිණි. මාහට කිරීමට ලැබුණු පළවැනි වැඩය (task) නම් අල් අයින් (al ain ) නමැති ශුෂ්ක පෙදෙසෙහිවූ අප සමාගමට අයත් ට්‍රේනින් සෙන්ටර් එක නෙට්වර්ක් කොට කැමරා සවිකොට ස(ර්)වරයක් ස්ථාපිත කිරීමයි.

 කලක් අතහැරදමා තිබු එහි එකල වූ උෂ්ණත්වය සෙල්ෂියස් අංශක 55 ට වඩා වැඩි විය. උදේ පාන්දර 5 ට පැමිණෙන බස් රථයෙහි නැගී මාගේ සහයකයා වූ ජියා සමග පිටත් වී නැවත නවාතැනට පැමිණෙන විට රාත්‍රී 10 පසුවෙයි. බංගලාදේශ් ජාතිකයෙකු වූ ජියා මාහට උපකාරී වූයේ උඩ නැගීමට කේබලින් කිරීම සහ කැමරා සවි කිරීමට වැනි කටයුතු සඳහායි. තාක්ෂණික පැත්ත ගැන දැනුමක් නොතිබූ ඔහු අප සමාගමේ නඩත්තු අංශයේ විදුලිකාර්මිකයෙකු වෙයි. ඒ හෙයින් සියලුම වගකීම මා පිට පැවරී තිබුණු බැවින් එය විගසින් සාර්ථකව නිමා කිරීමට මා උත්සුක විය. IP කැමරා වූ ඒවා ස්ථාපිත කිරීම තරමක් මොලය කුරුවල්  වෙන රාජකාරියක් විය. මක් නිසාද එහි ෆර්ම්වෙයාර් එක තරම් අබ්ලික් සිස්ටම් එකක් වූ බැවිනි.   එයත් ස(ර්)වාරයත් අතර සම්බන්දතාව ගොඩනැගීම බොහෝදුරට කොම්පියුටර් දෙකක් අතර කොමියුනිකේෂන් එක හා සමාන වූ බැවින් ඉතිරි වැඩ නම් එතරම් අසීරු වූයේ නැත.    කෑමට සැපයුනේ දියාරු පරිප්පුවක් සමග බොරළු හා සමාන බතකි.

අතේ මුදල්ද නොවූ බැවින් බනි හා කථා කිරීමට වූ එකම මග තරමක් දුර්වල සිග්නල් තිබු වයි ෆයි එකක් විය. රෑ වැඩ නිමකොට පැමිණ අඩුම තරමින් පැයක් හෝ ඇය සමග කතාකිරීම මාගේ පුරුද්දක් විය. ඒ දිනවල නින්ද පැය  කිහිපයකට පමණක් සීමා වූයේ තිබුණු වැඩ රාජක්කාරී වැඩි කම නිසාමය. කෙසේ හෝ අල් අයින් වල සිදු කල එම රාජකාරිය සාර්ථකව නිමාකිරීමට මට හැකි වීම නිසා අපේ ලොක්කා සිටියේ පස්වනක් ප්‍රීතියෙන් පිනා යමින්ය. කෙසේ හෝ විශ්ව විද්‍යාලයට ගෙවීමට ලෝන් එකක් ලබාගැනීමට සහ ඒ සඳහා කාලය ලබාදීමට ආයතන ප්‍රධානියා කැමති කරගැනීමට අපගේ කළමනාකරු සමත් විය. අල් අයින් හී සිදු කල එම කටයුත්ත මා හට ජීවිතේට නව දිරියක් ලබාදුන්නේය. කෙසේද යත් අදට වුවද හම්බ වෙන කිසිම කටයුත්තක් බැහැ නොකියා බාරගැනීමට තරම් ආත්ම ශක්තියක් මට ලැබුනේ එම ගමනින් පසුවය. නමුත් මින් පසු උදාවූ කාල පරිජ්ජේදය මාහට අපල දායක වූයේ නැත. නමුත් මට ළඟදීම සෙනසුරු අපලයක් උදාවෙන බව වැටහුනේ බනියා කෝල් කර කල ඉල්ලීමක් නිසාය.



මෙපමණ දවසක් මෙම සම්බන්දයට මැදිහත් නොවූ එකම චරිතය බනියාගේ පියා විය. ලංකාවේදී බනියාගේ නෑයින් පැවසුව පරිදි  ජයසිංහ මහතා යනු කිසිවෙකුට මෙල්ලවන්නේ නැති කිසිම විදියකින් මේ සම්බන්දය අනුමත නොකරන අයෙකු විය. මා ලංකාවේදී මේ පිළිබඳව බනියා සමග කතාකරන විට ඇය මා හට ඔහු ගැන පැහැදිලි කලේ දිනු අයියේ අපේ තාත්ත කියන්නේ ගලක් අහුලලා මේ මැණිකක් කිව්වොත් අනිවා අනෙක් ඇය ඒක පිළිගන්න ඕනේ එහෙම නැතිව එය එක්ක ඔලුව ගනගෙන ඉන්න බැහැ යයි කියාය. එවිට එය ඒ මොහොතේදී මට විහිළුවක් විය. මා ඇයට පිළිතුරු දුන්නේ. බනී මට එයාව එකසැරයක් හම්බ උනොත් මමයි ගල අහුලන්නේ මමයි මැණික කියන්නේ. එයා ඕනේ ඒ දේ පිළිගන්න. බනියා ඉදිරිපිට කෙසේ පැවසුවත් දැන්නම් මගේ කකුල් දෙක මැඩලින් ගසන්නේය. ඒ ඔහු මට හමුවීමට අබුධාබි වලට එනලෙස දැනුම් දීමෙනි. අබුධාබි වලට ඩුබායි සිට කිලෝමීටර් 180 ක් පමණ වූ (හරියටම නැති උනත් දලවශයෙන් කිව්වේ හරි ගාන මටත් මතක නැහැ) දුරක් විය. එහි යාමට සිදු වූයේ බ්‍රහස්පතින්දා හවසක විය මන්ද යත්  එදා අපිට වැඩ කිරීමට තිබෙන්නේ වරුවක් බැවින් සවස  1.30 වන විට නිවාඩු ලැබෙයි. නැවත ජොබ් එකට පැමිණීමට වූයේ සෙනසුරාදා විය.

එහි යාමට තිබු එකම ක්‍රමය RTA බස් එකක යාමය නැතහොත් පටාන් ටැක්සියකින් යාමය. බසයේ යාම ගැනනම් කතාකොට පලක් නැත. මක් නිසාද යත් එයට බර්ඩුබායි ප්‍රදේශයට යාමට වන බැවින් එය කාලය කා දැමීමක් විය. විගසින් යාමටනම් පටාන් ටැක්සියක පිහිට පැතීමට විය. සමහර විට අපේ සමහර යාළුවො දන්නේ නැතිව ඇති මේ පටාන්ල කියන්නේ කාටද කියල. ඔන්න ඔය පල්ලෙහා තියෙන පින්තූරේ බලන්නකෝ. 

පාකිස්තානයේ පෙදෙසක ජීවත් වෙන ජනවර්ගයක් වන මොවුන් 100% කම පාහේ මුස්ලිම් භක්තිකයන් වේ. විශේෂයෙන් ශක්ති සම්පන්න ජන කොටසක් ලෙස ප්‍රසිද්ධ මොවුන් ගැන වූ විහිලු කතා බොහොමයක් වුවත් එය මේ අවස්ථාවේදී ඉදිරි පත් කිරීම කතාවෙන් පිට පැනීමක් වන හෙයින් එය පසුවට ඉදිරිපත් කිරීමට බලාපොරොත්තු වෙමි. කිසිම දෙයක් සොයානොබලා  කටයුතුකරන නොසැලකිලිමත් අපිරිසිඳු ජනකොටසක් වන මොවුන්ගේ ආවේනිකත්වය හඳුනාගැනීමට හැක්කේ හමන්නාවූ දුගඳේනි.මොවුන්ගේ ප්‍රධාන රැකියාව කුලීවැඩ කිරීම සහ ප්‍රයිවෙට් ටැක්සි දිවීමයි. 2 ටොන් වායුසමීකරණ යන්ත්‍රයක් තනිව එසවීමේ හැකියාවක් මොවුන් සතුයි. යම්කිසි බර වැඩක් මහන්සිවෙන රාජකාරියක් කිරීමට මොවුන් උපන් හපනුන් වෙයි නමුත් පොඩි කොස්සකට හිටින්නේ එසේ වැඩකොට එම ඇඳුමෙන්ම නිදාගැනීමය මොවුන් සිකුරාදා පල්ලියට යන්නට අඳින ඇඳුම නැවත මාරුකරන්නේ ඊළඟ සතියේ වෙයි. අප ශ්‍රී ලාංකිකයින් මොවුන් හඳුන්වන්නේ පක්කෝ යන විරුදු නාමයෙනි. මොවුන්ගේ ටැක්සි වල යාම සාක්කුවට හිතකර වුවත් නහයටනම් හිතකර නොවේ. නමුත් මේ දිනවල රිම් එකෙන් නොව ස්පෝක් වලින් දුවන මට මේ සියලු හතර කේන්දර බල බල සිටීමට කාලයක් නොවීය. ලාබදායි ක්‍රමය තෝරාගත්තෙමි.

අබුධාබි වලට ළඟාවන විට  මට කලන්තය සෑදීමට ඔන්න මෙන්න කියාය. එතරම් ගඳක් එම කුලිරියතුල විය මෙය ෂෙයාරින් ටැක්සියක් වූ හෙයින් මට ඔනාතාලෙට යාමටද නොහැකිය. එමනිසාවෙන් නවාතැනින් එනවිට රැගෙන ඈ සුවඳවිලවුන් පෙවූ ලේන්සුව නහයට තියමින් හුස්මගැනීමට පහසු කරමින්  ආ ඒම එක්තරා ආකාරයකට වීර කියාවක් සේ මට හැඟේ හිකිස්....... (මෙම ලිපිය කියවන කෙනෙක් පටාන් ටැක්සියක ගිහින් තියෙනවනම් ඔහුට අනිවා මතක් වේවි එම මොහොත) 

කෙසේ හෝ බනිගේ අම්මට ඇමතුවා ය ප්‍රතිචාර නොදැක්වූ  බැවින් බනිගේ පියාට ඇමතුවෙමි. බනිගේ මවට අම්මේ කියා කතාකලත් එතරම් කිට්ටුවන්ත බැඳීමක් කීමට මම ඔහුට සමීප නොවී තිබු බැවින් මම මිස්ටර් ජයසිංහ  කියා ඇමතුවෙමි. ඔහු මට එන පාර කිව්වෙන් මගට පැමිණෙන බවද පැවසීය. ගැඹුරු කටහඬක්  හිමිව තුබූ ඒම සද්දන්ත පුද්ගලයා දැක බලාගැනීමට මම මග බලාසිටියෙමි. නමුත් පැමිණි පසුව වටහාගත් පරිදි ඔහු මටත් වඩා මිටි විය. නමුත් ඝාම්බීර පෙනුමෙන්නම් අඩුවක් නොවීය. 

ටිකෙන් ටික ආගිය විස්තර කතාකළ ඔහු මුලින්ම බනිගේ මවට දෝෂාරෝපණය කරන්නට විය ඒ මක්නිසාද යත් බනි තවමත් වයසින් පොඩි බැවින් මෙවන් සම්බන්දයක් අනුමත  කිරීම ගැනයි. සියල්ල නිහඬව අසාසිටි මා ඔහු සමග කතාකරන්නට විය. කෙමෙන් කරුණු පැහැදිලි කරමින් මා පැවසු සියල්ල සාවදානව අස සිටි ඔහු අපගේ සම්බන්දයට අනුමැතිය දුන්නේ එක කොන්දේසියක් උඩය. ඒ බනිගේ ඉගනීමට බාදාවක් නොවන ලෙස මගෙත් ඉගනීම කරගෙන යමින් සම්බන්දය ඉදිරියට ගෙන යන ලෙසය. කෙසේ හෝ එදින ඇතුලත මා ඔහුගේ සිත ඉහලින්ම දිනාගැනීමට සමත්ව සිටියේය. ඒ බව මට බනී විසින් පවසන ලද්දේ මා නැවත පැමිණි පසුවය. 

 දැන් මාහට වූ එකම අඩුපාඩුව වූයේ කාර් කටුවකි. එයත් කෙසේහෝ මිලදීගත්තෙන් මා හට අබුධාබි යාමට පහසුවක් විය. මෙසේ කාලය ගතවන විට බනිගේ පියාගේ රැකියාව වෙනස් වී ඩුබායි පැමිණීමට සිදුවිය. මේ අතර වාරයේ බනිගේ මවගේ වෙනස් වීමක් පැහැදිලිව පෙනෙන්නට විය. හේතුව සොයා බලනාවිට මොවුන් ආශය කරන පවුලකින් පැත්තකින් ගිනි අවුලන බව අපට පසක් විය. ලංකාවේ CTB මෙහෙ RTA විය. බස් රථ රියදුරෙකු වූ සමීරත් ඔහුගේ බිරිඳත්( පස්සේ බලන කොට ඔරිජිනල් එක නෙවෙයි) මොවුන්ගේ ඔලුවට විසකවා හිතවත් වී ලංකාවේ රුපියල්වලින් ගත්කල ලක්ෂ 3කත ආසන්න මුදලක් බනීගේ පියාගෙන් කඩාගෙන තිබිණ. මේ මෝඩ මනුස්සයාද ක්‍රෙඩිට් කාර්ඩ් එකෙන් ණයට ගෙන මුදල් දී තිබුනේ බනීගේ මවගේ බලපෑම මතය. දැන් ඔවුන් මෙම සම්බන්දයට වැඩි මනාපයක් නොපෙන්වන බව මට පසක් වී තිබිණ.

එම මිනිසුන්ගේ පටු අරමුණු උදෙසා අපගේ ආදරය බිලි දීමට මම සූදානම් නැත. කෙසේ හෝ මොවුන්ගේ අරමුණු බනීගේ දෙමාපියන්ට වටහා දිය යුතුය. එයට මගක් සොයමින් සිටින අතර තුර දිනක් මට සමීරගෙන් ඇමතුමක් ලැබිණ. එයින් පැවසුවේ වැදගත් යමක් කතාකිරීමට ඇති බැවින් හැකි ඉක්මනින් ඔහුව හමුවෙන ලෙසයි. මේ උලමා සැරසෙන්නේ කුමකටදැයි හිතාගත නොහැකි වුවත් එන දෙකට ඔලුව කල්පනාකොට මුහුණ දීමට සිතගතිමි.



මම තීරණය කල මේ කතාවේ ඉඳන් සිදුවීම් ගොඩක් කපාදාල ඉක්මනට කතාව ලියල ඉවර කරන්න මොකද කියවන යටත් එපා වෙනවනේ නැත්නම් . 

මේ දවස්වල සෑහෙන්න වඩා හෆ්ෆා ඔපීසියෙයි. අනෙක ලෝක ළමා දිනය වෙනුවෙන් පොඩි වැඩ වගයකුත් කරනවා ඉදිරියේදී ඒ ගැනත් ලියන්නම් කෝ 


දෙවැනි කොටසට  මෙතනින්.
තුන්වැනි කොටසට මෙතනින්
සිව්වැනි කොටසට මෙතනින් 
පස්වැනි කොටසට මෙතනින් 
සයවැනි කොටසට මෙතනින්

අටවැනි කොටසට මෙතනින් 
නමවැනි කොටසට මෙතනින්